camera's en objectieven

	DX-formaat De meeste spiegelreflexcamera's hebben een sensor van het DX-formaat, dus 24 x 18 mm. Dat zijn de modellen voor beginners, maar ook voor de veeleisende vergevorderde of 2e camera voor de professional. Door de kleinere (halve) sensor passen er meestal ook minder fotosites op, de superkleine 'lichtvangers', ook wel microlensjes genoemd, die hun signaal doorgeven aan de processor, die het 'vertaalt' richting de opslagkaart, de Compact-Flash, SD-card, SDHC-card, de Memory-Stick, MS (Pro Duo, en meerdere. De DX-sensor is goedkoper te maken dan de FX natuurlijk, maar nog een voordeel is, dat de hoeken van dit formaat niet tegen de rand van de cirkel zitten. Zie foto! Dat geeft dan ook minder last van vignettering, dwz. donkere hoeken in de foto. Die kun je er uit-'fotoschoppen', maar beter kun je dit vermijden. Door de geringere afmeting van de fotosites ontstaat meer ruis, maar als ik de tests in fotomagazines lees, levert dit alleen een nadeel op, als je echt hoge ISO waarden nodig hebt door weinig licht. Dit noemt men ook wel de 'available-light-fotografie'. En van de fotoboekenschrijver Scott Kelby heb ik geleerd, dat je in Photoshop een foto kunt 'opblazen' door hem 2 keer te vergroten, zonder merkbaar kwaliteitsverlies. Als je het maar goed doet. Trouwens, ik noemde ook het geringere gewicht van een DX-camera vergeleken met een FX-camera. In de bergen bloemen fotograferen met een zware camera kan behoorlijk vermoeiend zijn!
Canon Powershot A95 met kantel- en draaibaar scherm uit 2005 met 5 MP. Enkele jaren mijn reservecamera.	Compactcamera's In dit segment voor veel beginnende en vrijetijdsfotografen doen vele fabrikanten met tientallen modellen mee. Ongelooflijk, wat er deze maand - maart 2010 - weer nieuw in de handel komt. Canon met zijn Ixus- en Powershot-modellen, Casio met Exilim-series, Fuji met de Finepix camera's, Kodak met de Easyshare modellen,Nikon met de Coolpix, Olympus met zijn u-reeks en de SP grotere camera's, Panasonic met een hele reeks Lumix DMC camera's,Pentax met de Optio-serie,Ricoh, Samsung met een hele reeks modellen,Sanyo doet ook mee met een enkel model,Sony natuurlijk met o.a. de Cybershot serie. Zelfs Leica doet met een enkel model mee. En wellicht vergeet ik dan nog wat. Veel vrijetijdsfotografen lopen rond met zo'n platte broekzakcamera, die zo licht en handig zijn en steeds meer mogelijkheden hebben. Zelfs onderwatercamera's worden aangeboden, die ook tegen kou en een stootje kunnen. Robuust voor de 'ruige' fotograaf. Het duizelt ook mij, wat er allemaal te koop is. En dat maakt de keuze niet makkelijk!! Je moet goed weten wat je wilt. Flink wat zoom? En ook nog plat? Wat dacht u van de Casio Exilim EX-H10 met een 24-240 mm zoom en goed voor 1000 foto's op één accu!! Ook nieuw Nikon Coolpix P100 - zeker niet plat! - met een 26x zoom van 26-678 mm. Modellen met uitklap- en draai scherm is altijd goed voor ongewone 'standjes'. Zo kan ik vele bladzijden doorgaan. Af en toe een fotoblad kopen!!!
De Sony DSC-HX1 met kantelmonitor - kan ook panoramafoto's maken!	Grote compactcamera's Een grotere compactcamera is dus zeker niet plat te noemen, zie het voorbeeld van de Sony DSC-HX1. Deze heeft 20 x zoom van 28 tot 560, kan video's opnemen in Full HD enz. Met optische beeldstabilisatie (en dus niet door het verhogen van de ISO - dat kun je beter niet hebben!!) En met vele programma's om het de fotograaf makkelijk te maken. Foto's maken zonder na te denken. Door de i-stand te kiezen kiest de camera zelf het juiste programma, van sneeuw, portretten, landschap en close-up opnamen. En het juiste diafragma en sluitertijd. Mooi toch? Maar ook om alles zelf in de hand te houden - voorkeuze voor sluitertijd\diafragma\of beide tegelijkertijd. Dit hier slechts ter illustratie, zonder reclame te maken. Moderne grote compactcamera's hebben vaak ook deze uitgebreide mogelijkheden. Maar een kantel- en\of draaibaar scherm heeft wel mijn voorkeur, zoals ook bij de Sony Powershot G11. En meerdere!! Veel camera's hebben tegenwoordig ook gezichtsherkenning, wat betekent, dat als er één of meerdere gezichten zijn, de camera dit herkent en daarop scherp stelt. Vaak moet je dan op zijn minst 'grijnzen', anders wordt je niet herkend. FD wordt het ook wel genoemd - Face Detection. Bijzonder: Olympus komt met een 30x zoom camera, de SP800UZ.
Panasonic Lumix G1 met objectief 14-45 optisch gestabiliseerd	Bijzondere cameramodellen Links ziet U een foto van de Panasonic Lumix DMC G1. Die lijkt op een spiegelreflex, maar is dat niet, want hij heeft geen spiegel. Wel een zeer scherpe zoeker en een kantel- en draaibaar scherm. En met verwisselbare objectieven uit de Micro Four-Thirds reeks. Die zijn kleiner en lichter, net als de camera zelf. En een beeldkwaliteit, die verrassend goed is, zolang U niet boven de 800 ISO gaat. Het standaard objectief van 14-45 mm (moet U 2x nemen, dus 28-90 mm) is geweldig gestabiliseerd, zodat je zelfs bij weinig licht met 1/2 seconde uit de hand scherpe opnamen maken kunt. Deze noem ik hier als voorbeeld voor nieuwe ontwikkelingen. Het model GH1 kan video's opnemen met een ander objectief, maar is veel duurder. En het nieuwe model GF1 is platter. En lijkt daarmee op de Olympus PEN EP-1 nagebouwd van de vroegere nostalgische PEN-camera's. Een soort 'edelcompact' met verwisselbare objectieven. Daarvan nu het nieuwste model, de EP-2 sinds kort te koop, door 'Focus' meteen als 'Super' beoordeeld. Zelfs Samsung komt in maart met een vergelijkbare camera, maar niet als 'Four-Third' maar met een DX-objectief en sensor (ook wel APS-C-sensor). Tenslotte komt sinds kort Ricoh met een modulesysteem, met verwisselbare objectieven met sensor! Sensationeel! Zie de fotobladen 'Focus', het Duitse 'Fotomagazin' en 'ColorFoto'.
	Objectieven beeldhoek\brandpunt Links ziet u een getekend schema van de verhouding brandpuntsafstand en beeldhoek. Objectieven zijn er in soorten en maten, tot wel enkele tientallen kilo's aan toe. En erg duur. Voor de 'gewone man' niet te betalen en dus alleen voor profs, die er het uiterste aan kwaliteit en mogelijkheden uit willen halen. Te zien is, van onderaf een fisheye-objectief, waarvan de beeldhoek zo groot is, dat je op moet passen, dat je voeten of je neus er niet op staan. Aparte beelden levert dat op, met grote vertekeningen als gevolg. Interessant, maar voor de 'reality-fotografie' niet zo geschikt. Naar boven toe wordt de beeldhoek steeds smaller, zoomen we dus in en wordt het centrale onderwerp steeds groter afgebeeld, terwijl links en rechts het veld uit beeld verdwijnt. Hoe verder je inzoomt en vergroot, hoe meer tele-beeldhoek je krijgt. Ook zie je daarbij hoe we de brandpuntsafstand tot de lenzen in het objectief in mm worden uitgedrukt. Daarbij is 50 mm, dus een hoek van ongeveer 45° wat wij met onze ogen waarnemen. Op deze brandpuntsafstand zijn de foto's het meest natuurlijk. Aan het eind van de tele-stand is de beeldhoek nog maar enkele graden. Dat kan gaan tot 1600 mm tele en enkele graden, dus heel smal. De meeste objectieven die men gebruikt, zijn zoomobjectieven. B.v. van 28 tot 100. Van groothoek naar korte tele. Bij de meeste DX-formaat-camera's moet men de brandpuntsafstand met ± de factor 1,5 vermenigvuldigen. Dat is goed te zien bij de voorbeeldfoto's. Om de normale kleinbeeldformaat van 36 x 24 mm te bereiken, moet je 24 x 18 mm 1,5 keer vergroten. Dus b.v. een zoomobjectief van 17-70 mm wordt dan echt 25,5 x 105 mm. Daarom worden voor DX camera's zoveel van dit soort zoomlenzen verkocht. Een zoomlens veroorzaakt wel wat afwijkingen vergeleken met een vaste brandpuntsobjectief van b.v. 50 mm.
Sigma DC 17-70 mm 1:2.8-4.5 Macro HSM filtermaat 72 mm.	Zoomobjectieven Bij de meeste compactcamera's zit de zoomlens ingebouwd en kan men die niet verwijderen of aanpassen. Meestal wordt ook het in-en-uit-zoomen met een hendeltje geregeld. Soms ook met een ring die men draait, zoals bij een spiegelreflex. Bij een spiegelreflex kun je het objectief eraf halen en er een ander opzetten. Pas daarbij op, dat er geen stof bij kan komen, dat zich op de sensor hecht. Dat zie je dan op je foto's. Veel camera's hebben een trillingssysteem, dat stofjes eraf trilt. Zoals links bij dit Sigma zoomobjectief, zit de zoomring vlak bij de camera, en de scherpstelring verder naar voren. Die is ook meestal smaller. Hier kun je op de schaalverdeling zien, hoe dicht je op het onderwerp scherpstelt. Ook hebben goede objectieven een schuifje voor automatisch of handmatig scherpstellen. Zie linksboven. De lichtsterkte is bij dit objectief 1:2.8 - 4.5, wat een goed gemiddelde is. 2.8 slaat dan op de groothoekstand van 17 mm. 4.5 op de telestand. Wat kan ik nog meer vertellen. Hier is ook vermeld op het objectief HSM, wat wil zeggen, dat de scherpstelling geruisloos verloopt. De aanduiding DC slaat op digitale camera. Ook heeft dit objectief een zgn 'lock'-schuifje, zodat hij bij het lopen niet onnodig uitzakt. En natuurlijk de zonnekap. Zet dit bij normaal fotograferen altijd op - dat voorkomt vals licht! Niet bij het flitsen opzetten. Filtermaat is altijd goed om te weten voor het opzetten van filters.
Nikkor AF-S 70-300 1:4.5-5.6 EDVR IF	Telezoomobjectieven Links een telezoomobjectief van Nikon. Om precies te zijn: Nikkor AF-S 70-300 1:4.5-5.6 IF VR. Van gematigd tele naar sterke tele. Op een DX-camera betekent dit dus een brandpuntsbereik van 105 tot 450 mm. Daar kun je heel wat mee doen. Hier zit de brede zoomring vooraan en de smalle scherpstelring bij de camera. Ook zie je de schuifjes voor MA = automatisch scherpstellen, tenzij je zelf daarop wil ingrijpen. Dat kan, en dat is handig!! En ook meteen de M-stand voor met de hand scherpstellen. Dan nog de VR-functie. Vibration Reduction, zoals Nikon dat noemt. Aan en uit. Maar ook voor normale reductie van je eigen handbewegingen. En 'active' voor als je grotere bewegingen maakt, b.v. vanuit een rijdende auto. Omdat de lens niet erg lichtsterk is, 4.5 - 5.6, is VR een goedwerkende optie! Er valt vaak veel meer te vertellen over objectieven. ED-glas (Extra Low Dispersion) voor een hogere scherpte en mooier contrast. 17 lenselementen in 12 groepen, om allerlei lichtbrekingen en lichtschiftingen te corrigeren. IF (internal focussing) betekent, dat het voorste deel bij het scherpstellen niet meedraait. Goed als je een filter gebruikt, zoals een polarisatiefilter, dat niet moet meedraaien. S slaat op Silent Wave Motor, die via trillingen scherpstelt. Onhoorbaar.
Nikkor AF 50 mm 1:1.8 D	Vaste brandpuntsobjectieven Zoals links afgebeeld een standaard objectief met vaste brandpuntsafstand van 50 mm. Zoals het menselijk oog het ziet. Echter - hier met factor x 1,5 is het een 75 mm objectief. Wil je echt een afstand zoals ons oog het ziet, neem dan een 35 mm objectief. Op dit objectief zie je nog (ouderwets) een schaalverdeling, hoe groot de scherptediepte is bij een bepaalde afstand en een bepaald diafragma. Diafragmaschaalverdeling zie je onderaan het objectief. Dit objectief is ook heel goed lichtsterk met 1:1.8
	Brandpunt en perspectief Links een 4-tal foto's van een fraai huis en gevel in Saalfeld in Thüringen, Duitsland. Brandpuntsafstand en standplaats spelen daarbij een rol, als je in een (smal) straatje staat, en een mooi gebouw ziet en alles wil fotograferen. foto 1 (links boven) 17 mm; F8; 1\640 seconde foto 2 (rechts boven) 17 mm; F8; 1\500 seconde foto 3 (links onder) 17 mm; F8; 1\500 seconde. foto 4 (rechts onder) 55 mm; F8; 1\640 seconde Dan kom je er vaak niet met een gewone compactcamera met een objectief, dat pas begint met 35 mm. Niet alles komt erop. Dan zijn er 2 mogelijkheden: je verandert je eigen positie, dus verder naar links of rechts. Of je neemt een echte groothoeklens van 28 mm of bij voorkeur nog lager. Nu heb ik hier een 17-70 mm (omgerekend dus 25-105 mm) objectief gebruikt, en ook ik kan niet het hele gebouw erop zetten als ik er vlak voor sta. Dan had ik mijn 10-20 mm objectief (omgerekend 15-30 mm) moeten nemen, dat ik op dat moment niet bij me had. Dus neem ik foto 1 een meter of 15 bij het gebouw vandaan. Voor een gedeelte van de gevel recht voor me kan ik 17 (=25)mm gebruiken of nog verder inzoomen tot 55 mm bij foto 4. Dit alles kun je gebruiken voor een verschillend perspectief. Horizontaal en verticaal. En dat bij hetzelfde onderwerp. Het is goed te bedenken, dat zoveel mogelijk is. Zelfs een vertekening, dat de lijnen vooral van gebouwen naar elkaar toelopen, kan functioneel zijn. Mijn boodschap is dus, dat je ook met brandpuntsafstand en perspectief kunt experimenteren. Dat kan heel goed met een groothoekobjectief. Fotograferen doen we meest met een horizontaal beeld, maar kantel de camera maar eens voor een foto zoals foto 1 en 2. Een 'staand' beeld.
Saalfeld Thüringen Johanneskirche	Groothoekvertekening Vooral bij hoge gebouwen zoals kerken, binnen en buiten, krijg je bij groothoekobjectieven een vertekening in horizontale en vooral verticale lijnen. Dat levert in een kathedraal een geweldig boeiend lijnenspel op. Kijkt U maar eens in de vele albums met foto's van kerkinterieurs. Dit is een andere vertekening als wat lensfouten kunnen opleveren. Zoals holle en bolvormige vertekening, die je met Photoshop en andere fotosoftware verbeteren kunt. Ook de 'normale' groothoekvertekening is met Photoshop te corrigeren, maar waarom zou je dat doen? Staat beter? Dat kan. B.v. met het programma van Shift-N. Dan moet je bij het fotograferen daar al rekening mee houden. Om het hoofdonderwerp heen 'loze' ruimte mee fotograferen, want bij de correctie moet je inzoomen, zodat ruimte eromheen verdwijnt. Daar kom ik later bij de fotobewerking wellicht nog op terug. Bij de foto van de Johanneskirche in Saalfeld krijg je de vertekening, omdat de fotograaf (ik dus) onderaan het beeld staat, dat de hoogte in strekt. Als ik hoger had kunnen staan, was dat nauwelijks gebeurd. Voor zover mogelijk kun je hoger gaan staan. Of een speciaal objectief kopen, een zogenaamd 'Shift'- en\of 'Tilt' objectief. Die hebben een speciale constructie, die de vertekening meteen al corrigeert. Eigenlijk wordt de beeldhoek gekanteld. Heel erg duur!! Onder de 2000 Euro nauwelijks te koop. Dan maar 'photoshoppen'. Fotografische gegevens van deze foto: diafragma F10 - brandpunt 17 mm - 1\320 seconde - ISO 200 - belichtingscompensatie - -0,3 stap.
Dalfsen - zo mooi kan het zijn in een winters landschap vlakbij Dalfsen	Objectief, perspectief en compositie Alles speelt een rol - waar je staat, het objectief, waarmee je kunt in- en uitzoomen, recht vooruit of van opzij fotograferen, het objectief een slag draaien, zodat je verticaal kunt fotograferen, dus staand i.p.v. liggend. De 4 foto's van het bos bij Dalfsen, van links naar rechts - in de groothoekstand dichtbij opnemen geeft soms verrassende kijkjes. Laag bij de grond en met klein diafragma krijg je scherpe opnamen van voor tot achter. Foto boven rechts geeft een fraai lijnenspel, dat door de staande foto benadrukt wordt. De centrale dennenstam had iets meer naar rechts of links gekund. Foto links onder geeft een beeld van een lijn van links naar rechts van de liggende stam. Op de achtergrond verticale lijnen van de dennenbomen. Mooi is dat de schuinstaande zon de stammen in een soort zonnegloed brengt. Met alles rekening houden voor het vermijden van saaie foto's, hoewel iedereen zijn of haar smaak heeft. Foto rechts onder toont een geel verkleurde jonge den met sneeuw en bomen op de achtergrond. De den staat uit het midden - dat geeft een betere compositie dan braaf in het midden. De toppen van de takken steken af tegen de blauwe lucht. Door de knieën gaan geeft vaak een veel beter perspectief, dan alles vanaf ooghoogte fotograferen. Ook hier speelt een klein diafragma, dus grotere scherptediepte een grote rol. Als ik de achtergrond wazig had willen hebben, had ik een groter diafragma moeten nemen. Fotografische gegevens: foto links boven: diafragma F8 - brandpuntsafstand 18 mm - 1\500 seconde - ISO 200 foto rechts boven: diafragma F8 - brandpuntsafstand 18 mm - 1\250 seconde - ISO 200 - belichtingscompensatie + 0,7 stap. foto links onder: diafragma F8 - brandpuntsafstand 18 mm - 1\500 seconde - ISO 200 - belichtingscompensatie + 0,7 stap. foto rechts onder: diafragma F 22 - brandpuntsafstand 18 mm - 1\640 seconde - ISO 400 - belichtingscompensatie + 1,3 stap. Ik heb hier het objectief gebruikt: Tamron 18 - 270 mm met beeldstabilisatie. Een geweldig bereik!! Doorgaans, vooral om lensfouten te vermijden, is een diafragma van F8 of F11 het beste. Ook voor optimale scherpte van de foto, vooral in het midden!! Zie voor nog een fotocollage met dit soort foto's.

Home	Reizen	Reizen	Kerken-kloosters	Natuur	Planten	Fotocursus	contact
Over mijzelf	-Rocky Mountains, Canada -Tenerife	-Griekenland-Lefkada -Oregon	-algemeen	-Landschappen	-algemeen	1. camera's en objectieven 2. camera instellingen	-foto's bestellen
	-Zuid-Tirol Dolomieten -Spanje	-Indian Summer -Spitsbergen	-Duitsland		-Rhododendrons	3. belichting 4. diafragma
			-Spanje		-alpenflora Berner Oberland	5. scherpstellen 6. scherptediepte